«بزرگمهر بختگان» (سده ۶ میلادی) که با عنوان «بزرگمهر حکیم» از او یاد می شود، فرزند «سوخرا» و وزیر «خسرو انوشیروان»، پادشاه ساسانی بود. او رئیس مشاوران ویژه دربار و پاسبان شخصی شاه و رئیس دربار بوده  است. منابع فارسی و عربی او را دارای خِرد استثنایی و اندرزهای حکیمانه توصیف کرده اند. گزارش های نیمه افسانه ای از جایگاه او در شاهنامه و در اندازه ای کمتر در «غررِ ثعالبی» و «مروج الذهبِ مسعودی» آمده  است. از سوی خاورشناسان، بزرگمهر شخصیتی افسانه ای پنداشته می شود که به دلیل ناهمگونی نظرات درباره بزرگمهر در منابع اسلامی و ذکر نشدن نام وی در آثار پیش از اسلام است. در این کتاب سرگذشتنامه بزرگمهر، حکیم ایرانی بررسی شده است.