سروده ساده این کتاب، روایت روزه گرفتن امام علی (ع) و فاطمه زهرا (س) است که برای بهبود فرزندان خود حسن (ع) و حسین (ع) نذر کرده بودند . آنان سه شب متوالی، به هنگام افطار، غذای خود را به مستمندان بخشیدند . در بخشی از سروده آمده است :بابا به خانه آمد/ شب بود و وقت افطار/ گل های  سفره بودند/ از بوی باغ، سرشار/ در سفره نان جو بود/ با ظرف کوچکی آب/  تابیده بود بر آن/ نور قشنگ مهتاب/ /...نان را به مرد دادند/ آن شب،  علی و زهرا/ تا بی غذا نخوابد آن مستمند تنها ....