ساختارهایی در زندگی وجود دارد که ذهن را مشغول می‏کند و اندیشیدن در باب چیستی، چالش ها و امکان های این ساختارها آیندة جماعت های انسانی را رقم می‏زند. سنت اندرزنامه نویسی یا سیاست نامه نویسی ایرانی به علت بهره مندی از ذخایر باستانی و تداوم آن در مملکت داری ایران میانه و جدید رویکردی واقع گرا و پدیداری به ساختارها دارد و با مکانیزم های پیچیده ای راه حل های استراتژیک برای آن ها عرضه می‏کند. یکی از سیاست نامه نویسان معتدل، مصلحت اندیش و واقع گرایی اندیشة ایران در زمانه ای بحران زده سعدی است. سعدی در گلستان خویش سیاست را به مثابه تدبیر ساخت های روزمره مورد تحلیل قرار داده است. او که سیاست را به مثابه به کار بردن تکنیک های عملی پدیدار می‏سازد سعی می‏کند اخلاق جایگاهی برآمده از خردمزدایی و تداوم یافته در عقلانیت دورة میانه ایران را به صورت واقعی تصویرسازی کند. چهار ساختار زندگی روزمره یعنی ساختار دولت و حکومت، ساختار ثروت و معیشت، ساختار لذت و غریزه و ساختار شریعت و مذهب با زبان ناب و بخردانه سعدی در سه سطح چیستی و هستی، آسیب شناسی و ارائة راهکار مورد واکاوی قرار گرفته اند. این کتاب تفسیری ساختارگرایانه و انتقادی از سیاست نامه در سنت اندیشة سیاسی ایران است.