من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی / ولی با خفت و خاری پی شبنم نمیگردم
در آخرین بخش کتاب با عنوان «دفتر من» ، نویسنده از دفتر کار خود در دانشکده پزشکی دانشگاه شهید بهشتی و خاطراتش در آنجا صحبت به میان می آورد جایی که درودیوار آن به چندین شعر و جمله زیبا مزین شده است. آقای احمد لاجوردی از سال ۱۳۶۸ امور آموزشی دستیاری تخصصی و فوق تخصصی دانشکده را در دست گرفت. گرچه ایشان پزشک نبوده ولی در روایت و نگارش خاطرات دستیاران(رزیدنتها) به نظر من «عالی» عمل کرده است. از اتفاق ایشان هم تولدی من ولی متولد ۱۳۲۳ میباشد. ایشان روح و دلی جوانی داشته است که در سال ۱۳۸۴ و در ۶۲ سالگی نوشتن این کتاب رمان را شروع و به اتمام رسانده است. آنقدر حس انسانی نویسنده زیاد بوده است که در آن سالها لب به زبان گشوده و از درد و رنجها و مشکلات دوره رزیدنتی صحبت به میان آورده است. چیزی که شاید در آن زمانها خریدار و شنیداری نداشته است.
کتاب «من یک رزیدنتم» شامل ۱۳ بخش است که هر بخش شامل یک روایت (یا شاید داستان) از دستیاری است که در دوره رزیدنتی زندگانی می گذرانده است.
خواندن این کتاب را به پزشکان توصیه میکنم.