برای کسانی که عاشق­اند زمان محو شده است، زیرا عاشقان قلب­شان را می­کنند و می­دهند به کسانی که معشوق­شان هستند؛ و از همین روست که به هزارها مرد و زن که معشوق­شان نیستند اعتنا نمی­کنند، و از همین روست که آسوده می­گریند و نومید می­شوند. و از همین روست که معشوق­ها پیری و مرگ را با آهستگی قلب­ها، این زمان­سنج­های خون، می­سنجند. مارگریت یورسنار (1987-1903) - داستان­نویس، نمایش­نامه نویس، شاعر، خود زندگینامه نویس، مترجم و نقاد فرانسوی - شراره­ها را در سال 1936 منتشر کرد. قطعات این کتاب را هم داستان کوتاه دانسته­اند و هم شعر منثور. یورسنار سرگذشت شخصیت­های واقعی یا خیالی (از جمله آنتیگونه، آخیلس، فایدرا، مریم مجدلیه، لنا، ساپفو و ...) را با خاطره­ی عشق و سودای دوره­ی جوانی خویش می­آمیزد و روایتی نو از داستان­های کهن به دست می­دهد، روایتی سراسر شور و شیفتگی، آمیزه­ی خیال و خاطره، سرشار از تاملات و جمله­های قصار، همه درباره­ی آن حدیث نامکرر، عشق.