در ابتدای این اثر ابتدا به معرفی شخصیت ادبی و شعری محمدکاظم صاحب اصفهانی پرداخته شده و آثار وی معرفی و ویژگی های اشعار او توصیف شده است. آنگاه تاریخچه کوتاهی از زندگی وی و وضعیت شعر و شاعری در آن دوران ارایه شده و سرانجام مجموعه ای از اشعار وی اعم از غزلیات و رباعیات او درج شده است. شاعر در این اشعار به توصیف واقعیت های دوران حیات خویش پرداخته و با رویکردی عارفانه به توصیف عشق و عاشقی و سوز و گداز عاشقانه، نسبت به معشوق خویش اظهار ارادت نموده است. از نظر مصحح کتاب صاحب اصفهانی در غزلیات و رباعیات خویش، با تقویت عنصر خیال پردازی در شعر، مطالب عرفانی خویش را به مخاطب منتقل می نماید. از نظر مصحح درک مفاهیم مندرج در غزلیات و رباعیات صاحب اصفهانی نیاز به دقت زیادی دارد. وی سبک شعری اشعار صاحب اصفهانی را سبک هندی و اصفانی عنوان کرده و که در آن ها با نوعی رندی، مبالغات زیادی در باب عشق و عاشقی صورت گرفته است.