«پابلو رویش پیکاسو» در 25 اکتبر 1881 در «مالاگا»، واقع در جنوب اسپانیا، به دنیا آمد. پدر او «دون خوزه»، نقاشی بود که در مدرسة صنایع و هنرهای زیبا طراحی تدریس می کرد. پیکاسو به منظور رقابت با پدر، از سنین پایین شروع به طراحی هایی کرد که از نظر ترسیم خطوط و قدرت خارق العادة دید و تخیل قابل توجهی بودند. در سال 1891 پیکاسو حرفة نقاشی را با جدیت و عشق وافر شروع نمود. در فوریة 1900 میلادی اولین نمایشگاه خود را که شامل طرح و رسم های دوستانش بود، در الس کواترگتس برپا کرد. در سال 1901 فقرا و ناتوانان و در 1904 بازیگران سیرک موضوع نقاشی های او را تشکیل دادند. در 1907 نخستین اثر کوبیسم خود را با نام دوشیزگان آوین یون، خلق و در 1912 اولین کلاژ خود را که از تکه های کاغذ و روزنامه درست کرده بود، عرضه نمود. او سرانجام پس از خلق آثار بسیار در سال 1972 آخرین تصویر خود را کشید و یک سال بعد درگذشت. کتاب حاضر به بیانیه های پیکاسو و دیدگاه های وی دربارة هنر و نقاشی، پیام وی به کنگرة هنرمندان، نامة سرگشادة او به یک هنرمند جوان اسپانیایی، نیز اظهار نظر او دربارة کارهای پیکاسو، و اظهار نظر پیکاسو دربارة برخی از هنرمندان، روزشمار زندگی پیکاسو و بخشی با عنوان «تصویری جهانی از غیرانسانی بودن جنگ» نوشتة «جوزپ پالائوای فابره» اختصاص یافته است.