طی دویست سال گذشته، اقتصاددانان «نئوکلاسیک»، به دو عامل مؤثر در تولید، یعنی نیروی کار و سرمایه توجه داشتند و دانایی، بهره وری، آموزش و سرمایة فکری را به عنوان عامل خارجی توصیف می کردند. در تئوری رشد جدید که براساس کار اقتصاددان استانفوردی، «پل روم» و دیگران شکل گرفته است، به عوامل رشد پایدار که در مدل های قدیمی اقتصاد به آن توجه نمی شد، نظری مساعد شده است. براساس تعبیری که پل روم به مدل «نئوکلاسیک اقتصاد» داد، تکنولوژی و دانایی که بر آن بنیان نهاده شده است، به عنوان بخش درونی سامانة اقتصادی در نظر گرفته شود. براساس نظر روفر، دانایی اساسی ترین شکل سرمایه بوده و رشد اقتصادی با انباشته کردن دانایی، امکان پذیر می گردد.از این رو، اقتصاد دانایی محور، اقتصادی است که آشکارسازی دانایی در آن، نقش برجسته ای را در خلق ثروت سازی می کند. لذا، برای رویارویی با پیکرة اقتصاد جدید می بایست به تجزیه و تحلیل علمی این اقتصاد در صحنة ملی و جهانی پرداخت تا بتوان نه تنها در گسترة نبرد با پیامدهای ناخواستة آن رویارو شد، بلکه بتوان ساخت تئوری کلان اقتصاد خود را بر آن استوار کرد و به شکوفایی اقتصادی نائل شد. در کتاب حاضر نخست، چکیدة مصاحبة نویسنده با خبرنگار روزنامة «نسیم جنوب» در حاشیة نخستین همایش توسعة دانایی محور آورده شده است. آن گاه به شکل پایه به تئوری ساختار دانایی به عنوان سرمایه ای لمس ناپذیر پرداخته و شبکه های دانایی، خوشه های کسب و کار و... را مورد بررسی قرار داده است. در پایان، به شکل گیری سازمان یاد گیرنده و سازمان پیشتاز هوشمند، به عنوان عناصر کلیدی ساختار اقتصاد دانایی محور نگاهی داشته و ارتباط شکل گیری جامعة دانایی با شکاف دانایی و دیجیتالی را تشریح کرده است.