کتاب حاضر ترسیم کنندة تصویری روشن از شخصیت و اندیشه های «کارل راجرز» (۱۹۰۲ ـ ۱۹۸۷) روان شناس انسانگر است. وی در این کتاب هست گرایی یا بودن را در برابر یادگرایی تشریح کرده است. همچنین وی در این اثر همفکری خود را با اندیشمندان مشرق زمین چون «لائوتسه» حکیم چینی و آموزش های بودائیزم آشکار ساخته است. او در این کتاب بر این باور است که تمایل ذاتی انسان آن خودی است که واقعاً هست، یعنی خودواقعی، خواستار بودن خودواقعی، در واقع ضدناامیدی است و این انتخاب ژرف ترین مسئولیت انسان می باشد. همچنین در کتاب شیوه های نوین تفکر راجرز، مفاهیم عمده و چگونگی کاربرد آنها مورد بررسی قرار گرفته  است. در این مسیر مباحثی چون: تمایل به خود شکوفایی، آشتی میان روان شناسی و روان پزشکی، راه های نوین آموزشی در آموزش و پرورش، درمان مراجع محور در درمان اختلال های روانی و... مطرح و مورد مطالعه قرار گرفته است.