"ریچارد فایمن" از استادان برجسته ی فیزیک بوده که در سال 1967 ـ به سبب سهمی که در نظریه ی برهم کنش های هسته ای داشت، به ویژه برای اکتشافاتش مربوط به تولید انرژی در ستاره ها ـ برنده ی جایزه ی نوبل فیزیک شد. متن حاضر شامل مصاحبه ی یک شبکه ی تلویزیونی با اوست که وی طی آن، با نگرش خاص به جهان و پدیده های آن، انسان ها و روابط اجتماعی بین آن ها را به تصویر می کشد. او در این گفت و شنود از دوران کودکی، نوجوانی، جوانی و بزرگسالی خود سخن می گوید. از قسمت های مهم کتاب، توصیف رابطه ی فایمن با پدرش در دوره ی کودکی، هم چنین رابطه ی فایمن با پسرش در دوره ی دیگر است. پدرش تاجر بوده اما نسبت به جهان و پدیده های آن نگرش عالمانه داشت و این طرز نگرش را به فایمن آموزش می داده، هم چنین فایمن پدیده های گوناگون علمی را در قالب بازی و به زبان ساده به پسرش آموزش می دهد.