در تاریخ قرن گذشته ی اروپا نمونه های فراوانی از نویسندگان و فیلسوفان به چشم می خورند که، گذشته از این که در جوامع دموکراتیک می زیستند یا در جوامع فاشیست و کمونیست، از مبانی تمامیت خواهی و حکومت های مخوف حمایت و دفاع می کردند. اما روشنفکران، که باید گوش به زنگ شرارت های خودکامگان باشند، چگونه به آرمان های آزادی و پرسشگری مستقل خیانت کردند؟ آیا آن ها تلویحاً چنین موضعی اتخاذ کرده بودند یا واقعاً سرکوب و رنج انسانی در ابعاد گسترده را تأیید می کردند؟ مارک لیلا، در کتاب روشنفکران و سیاست، شرح حال های مختصری از مارتین هایدگر، کارل اشمیت، والتر بنیامین، الکساندر کوژف، میشل فوکو و ژاک دریدا به دست می دهد و در آن تفسیر می کند که چگونه این متفکران فریب ایدئولوژی ها و تلاطمات زمانه ی خود را خوردند و چشم بر استبداد و ددمنشی و ترور دولتی بستند.مارک لیلا (اندیشه نگار، روزنامه نگار و استاد علوم انسانی در دانشگاه کلمبیا) در سال 1956 در شهر دیترویت در ایالت میشیگان متولد شد. او مدت کوتاهی در دانشگاه وین استیت تحصیل کرد و سپس به دانشگاه میشیگان رفت و آن‎ جا به تحصیل اقتصاد و علوم سیاسی پرداخت و در 1978 فارغ التحصیل شد. لیلا روزنامه نگاری را در زمانی آغاز کرد که به مدرسه ی جان اف.کندی در دانشگاه هاروارد می رفت. مقالات او پیوسته در نشریات نیویورک ریویو آو بوکز، نیو ریپابلیک و نیویورک تایمز منتشر می شود. روشنفکران و سیاست جزء آثار شاخص لیلا است که در 2001 منتشر شده است.