من طرفدار داستان‌های فانتزی و تخیلی هستم و رولد دال رو هم دوست دارم؛ ولی فانتزی هم باید تو عالم خودش یه حداقل منطق فانتزیایی داشته باشه،  وگرنه تبدیل می‌شه به جفنگ. داروی جرج اساسا شگفت‌انگیز نیست، بلکه مرگ‌آوره. حالا این‌که چرا کسی رو نمی‌کُشه سوالیه بی‌جواب. و یا شاید جوابش «همینه که هست» باشه.  
با این که چرت و پرت تو دارو بریزه مشکل ندارم،  با این که همّممممممه چی بریزه توش مشکل دارم. 
از این که بگذریم کلا داستان یک‌نواختیه. هیجان داره ولی از جنس شلوغ‌بازی، نه هیجان ناشی از ریتم خوب داستان. البته شاید کودکان از همین هیجان بیشتر خوششون میاد و من بی‌خود تو قلمروشون اظهار نظر می‌کنم.