شاه عباس بزرگ (978-1038 هـ . ق) پنجمین پادشاه از سلسلۀ شاهان صفوی است. وی به هنگام جلوس بر تخت پادشاهی 18 سال داشت و در طول سلطنت نسبتا طولانی خود خوش درخشید. شاه عباس، پادشاهی جنگ آور، فداکار و دلاور بود که با پیروان ادیان مختلف مدارا می کرد. وی به خاطر مردم داری، کشورگشایی ها و برقراری امنیت در سرزمین خویش، همواره مورد ستایش بوده است، هم چنین همواره در اندیشۀ رفاه ایرانیان بود و به فعالیت های عمرانی زیادی دست زد؛ شاه عباس غرور و تکبر خود را مهار می کرد و بیش تر با مردم بود؛ از این رو تاریخ او را برای کارهایی که قدرت انجامش را داشته و نکرده است می ستاید و این شگفتی برانگیز است! باید از سر حوصله کردار، گفتار و پندار این فرمانروای هزارچهره را محک زد، تا وجه تمایز او را با دیگر فرمانروایان دریافت. فواد فاروقی (نویسندۀ کتاب) در مجموعۀ 2 جلدی حاضر شرح زندگی، شخصیت، خصوصیات اخلاقی و رفتاری و اندیشۀ شاه عباس کبیر را آورده است.