ساحره سوزان، که با نام (جادوگران شهر سالم) نیز شهرت دارد، از آثار پر آوازه و برجسته ی آرتور میلر نمایشنامه نویس آمریکایی است. این نماییشنامه که نخستین بار در 1952 و پس از آن بارها با اجراهای گوناگون روی صحنه آمد ا زعمیق ترین درام های جهان پس از جنگ دوم و یک اثر کلاسیک در نمایش نامه نویسی مدرن توصیف شده است. نام نمایشنامه در اصل ،The crucible بوده که به معنای بوته ی نسوزی است برای گداختن و مجازا به معنای امتحان و بلای سخت نیز هست؛ در اینجا اشاره و کنایه ای است به شرایط بی تاب کننده ای که مظنونان به جادوگری در قرون وسطا برای اثبات بی گناهی در آن قرار داده می شدند. ماجرا در یکی از نخستین مهاجرنشین های غرب آمریکا در شهر کوچک سالم در ماساچوست می گذرد که مردمان آن از پوریتان های متعصب و خرافی آمده از انگلستان بوده اند که چنان که نویسنده خود در متن اشاره می کند، برخلاف مهاجرینی که به ویرجینیا رفته بودند و جز کسب ثروت و سپس بازگشت به انگلستان انگیزه ای نداشتند، اینان در عین ناچاری از تامین معاش در شرایطی دشوار، سخت پایبند باورها و ایمان خویش بودند و ترکیب شرایط سخت زندگی و عقاید بی پایه، ماجرا هایی را آفرید که سخنمایه ی این داستان است. نمایش، بازگویی داستان شکار جادوگران در این شهر کوچک منزوی غرب آمریکا است و جو ارعاب و عوام فریبی و موهوم پرستی حاکم بر محیط را تصویر می کند و گویا واقعیت تاریخی نیز داشته و کمابیش به همین صورت رخ داده است.