«علامه جلال الدین دوانی» ـ فیلسوف وادیب مشهور قرن نهم ـ در زمینه های گوناگون چون کلام، فلسفه، منطق، فقه، اصول، حدیث، شرح اشعار حافظ و شیخ محمود شبستری، هیات و هندسه و... صاحب نظر و دارای آثار گوناگون است. یکی از دلایل توجه به او این است که وی در جوانی چنان در زمینه های مختلف درخشید که خیلی زود از اقران پیشی گرفت و مورد توجه سلاطین و امیران وقت قرار گرفت و وارد دستگاه قراقویونلوها شد و حتی به قضاوت شیراز و مدتی هم به وزارت یوسف ـ پسر جهان شاه، شاهزادۀ قراقویونلو ـ رسید. او در دربار «ابو نصر بهادرخان» نفوذ خاصی داشت و رسالۀ عرض را نیز به نام او و پسرش نوشت. علامه دوانی این رساله را در شرح عرض (سان دیدن) سپاه سلطان «خلیل بایندری» ـ فرزند اوزون حسن ـ با نثری مسجع و با استشهاد به آیات قرآن، مترادفات، کنایات، استشهادات و اشعار فارسی و عربی نگاشته است. این سان در سال 881 اجرا شده است. از دلایل اهمیت این رساله یکی آن است که از نظر تاریخی می تواند معرف اوضاع سیاسی و اجتماعی آن روزگار باشد. هم چنین آرایش نظامی سپاه و رسوم عرض را به روشنی بیان می کند. کتاب حاضر پس از معرفی پیشینۀ عرض و سیر تحولات تاریخی آن به تصحیح انتقادی رسالۀ عرض اثر علامه «جلال الدین دوانی» اختصاص یافته است.