در این نوشتار، بررسی ها و یافته های ویل دورانت در خصوص نقش و جایگاه زن در آیین و اخلاق یهودی، اسلامی و مسیحی جمع آمده است. برای نمونه درکتاب خاطرنشان شده است: "[در آیین یهود] موقعیت زن از لحاظ حقوقی نازل و از نظر اخلاقی بلند پایه بود. مرد یهودی مانند افلاطون خدا را سپاس می گذاشت که زن آفریده نشده است، و زن یهودی از سر فروتنی جواب می داد: "خدا را شکر که مرا بر وفق مشیت خود آفرید". در کنیسه، زنان جای جداگانه ای در بالاخانه داشتند و یا پشت سر مردها می نشستند. ... هنگام شمارش عده ی حاضران برای حد نصاب، هیچ گاه زنان را به حساب نمی آوردند، سرودهایی را که در ستایش از زیبایی زن ساخته شده بود ناشایسته می دانستند، هر چند که تلمود آن ها را جایز شمرده بود... محمد [ص] وضع زن را بهبود بخشید، ولی طبیعی می دانست که زن مطیع مرد باشد. به مردان دستور می دهد که بنده ی شهوت خود نباشند. تقریبا مانند کلیسای مسیحی، زنان را بدترین وسیله ی ابتلای مردان می داند. تصدی امور حکومت را بر زنان حرام کرد. آن ها اجازه دارند برای نماز به مسجد بورند، اما اگر در خانه نماز بخوانند بهتر است.... نظریه های روحانیان [مسیحی] عموما بر ضد زنان بود؛ پاره ای از قوانین کلیسا بر انقیاد زنان افزود، اما بسیاری از اصول و رسوم مسیحیت مقام اجتماعی زن را بالا برد... کلیسا افراد را مجبور به پیروی از اصل تک همسری می کرد، اصرار داشت که باید موازین اخلاقی واحدی برای افراد هر دو جنسی رعایت شود، زن را به صورت آیین پرستش مریم گرامی می داشت، و از حق زن در تحصیل اموال موروث دفاع می کرد. قانون مدنی بیش تر با زن روی مخالفت نشان داد تا قانون کلیسایی در هر دو قانون به شوهر اجازه ی زدن داده شد...".