تق ق کفش های پاشنه بلندش در دل سیاه خیابان هراس می افکند. خدا می داند این کفش ها پاهای دخترک را به چه مسیری هدایت می کرد. یک دسته دعای پرس شده در دستش بود. به خواهش، به زور، به التماس و به لبخند دعا می فروخت. خودش زیبا بود. هرزگی و پلیدی اتومبیلی به رنگ سیاه متالیک، باعث هراس و گریة بی صدای او شد. دعاها را در دستانش فشرد و در اولین خم چهارراه خود را گم کرد. نان شب را فراموش کرد و داروهای مادرش را در قفسة داروخانة شهر جاگذاشت. دیگر روز باز دخترک را دیدم. صدای بارش اشک های پنهانش شنیدنی بود. مرگ بر خیابان که سرپناه ندارد. مجموعة حاضر مشتمل بر دل نوشته های نگارنده تحت عناوینی چون بی دردی؛ غم نان؛ از کوچ تا کوچه؛ و بهانة آمدنم است.