ترجمه حاضر شرحی است از "احمد بشیردار "به زبان انگلیسی بر مثنوی "گلشن راز جدید "سروده "اقبال لاهوری "که همراه با مثنوی دیگری از او به نام  "بندگی نامه "در یک مجلد انتشار یافته است .اقبال در این مثنوی برخلاف  "گلشن راز "سروده "شیخ محمود شبستری "در برابر تقدیر و سرنوشت بی ترحم،  به فلسفه رضا و تسلیم تن در نمی دهد، بلکه با طرح و دفاع از نظریه "خودی"،  یعنی هسته مرکزی اراده پر قدرت انسان، نه تنها از جهان ماده و محسوسات به  زوایای تاریک روح نمی خزد، بلکه فعالانه در جریان زمان غوطه می خورد تا مسیر  آن را به سوی نیازهای بشری باز گرداند .مثنوی "بندگی نامه "نیز تعبیری است  از وضع جامعه مسلمانان که تحت انقیاد سیاسی و فرهنگی امپریالیسم غرب قرار  گرفته اند .اقبال در این مثنوی، زبانی گزنده دارد .