«علامه سید عبدالله شبر» از دانشمندان بزرگ شیعه در قرن سیزدهم است که به سبب تألیفات فراوانش در عصر خود، به مجلسی ثانی مشهور شد. وی فردی متبحر، متتبع، متعبد بوده و آثار زیادی از او در حوزه های فقه، اصول حاکم، حدیث، رجال و تفسیر باقی مانده است. در کتاب حاضر، با مراجعه به کتب علامه شبر، به خصوص کتاب «مصابیح الانوار» که مهم ترین کتاب او به شرح احادیث است؛ ابعاد علمی و شخصیت و مبانی و منهج وی در نقد و فهم حدیث مورد بررسی قرار گرفته است.