به باور رابین وود، سینمای جیلان اندوهی را به تصویر می کشد که گویی با نوعی فقدان ذاتی را به تصویر میکشد که گویی با نوعی فقدان ذاتی یا رنج اگزیستانسیال پیوند خورده است؛ جهان تیره و تاری که در بطن آن امر اجتماعی و امر وجودی با هم تلاقی میکنند، و رنج نهفته در آن بیش تر محصول اندوهی درونی و وجودی است تا شرایط اجتماعی. کتاب حاضر شامل فیلم نامه ی یکی از پرآوازه ترین آثار جیلان (اقلیم ها) ، به همراه نقدی از رابین وود و گفتگویی با فیلم ساز است که میکوشد هم امکان خوانش دقیق تر یکی از فیلم های برجسته ی جیلان را فراهم آورد و هم کلیتی از جهان فلسفی فیلمساز ارائه دهد.