یوهان ولفگانگ فون گوته در شاهکار ادبی حاضر یکی از دیرپاترین روابط انسانی، یعنی رابطه ی زوجی و پیچیدگی های ناشی از تقابل احساس و اخلاقیات حاکم بر این رابطه را به تصویر می کشد. گفته ها و ناگفته های بسیاری در این باره دارد، گویی در زمان حال و میان ما زندگی می کند و می نویسد. رمان خویشاوندی های اختیاری که از جانب بسیاری معاصران گوته جنجالی نام گرفت، در آفرینش رمان های قرن نوزدهم و بیستم تاثیر به سزایی داشت. خویشاوندی های اختیاری گوته سرآغاز یک سبک داستان سرایی در ادبیات جهانی شد. به دنبال و با الهام از رمان گوته، مادام بواری فلوبر، آناکارنینای تولستوی و افی بریست فونتانه عرضه شدند. زمانی که توماس مان کوه جادو را می نوشت و بیش از آن، سرگرم نگارش مرگ در ونیز بود. در جست وجوی «تعادل میان حس و اخلاق» رمان گوته را بیش از پنج بار خواند. مطلبی که به نظر وی در خویشاوندی های اختیاری به کمال نشسته است.