خواندن شعر را باید از جمله کار آترین ابزارهای آموزشی «نابساوا» (غیرقابل لمس) دانست که مانند نگاه، سکوت، محبت، کلام و... احساس ها، ادراک ها و هیجان های درونی را بر می انگیزاند و شور و حال یاد دادن و یاد گرفتن را به نمایش می گذارد. برقراری ارتباط با ابزاری به نام شعر قدرت افزون تری برای یادگرفتن می آفریند؛ به ویژه در کودک و نوجوان که یادگیرندگان پاک دل و بی آلایش تری هستند. هم چنین اگر شعر با موسیقی همراه شود، تأثیر آن چندین برابر خواهد شد. شعر و موسیقی از هم جدا نیستند. معلّمانی که با بیان شعرگونه یا شعر آمیز، با شاگردان خود حرف می زنند، تأثیر بیش تری بر یادگیری بچّه ها دارند. کتاب حاضر، به کاربرد شعر در آموزش کودکان و نوجوانان اختصاص یافته و نمونه هایی از شعر کودک را به عنوان نمونه آورده است. شخصیت یابی با شعر، شعرشناسی، میهمانی شعر در کلاس درس و کارویژه های شعر در آموزش (بهار، تابستان، پاییز و زمستان) از جمله قسمت های کتاب است.