یکی از آشکارترین شناسه های طبیعی اصفهان، ارتفاعاتی است در جنوب شهر با نام «کوه صفه» که بر فراز آن قلعۀ عظیمی به نام شاه دژ (دژ شاه) وجود دارد. این قلعه دارای قدمتی 1500 ساله است و روزگاری گنج خانه، سلاح خانه و شاید رصدخانه بوده است. شهرت این قلعه، که پیش از این دزکوه نامیده می شد، بیش تر به خاطر فعالیت اسماعیلیان شیعی مذهب در سده های پنجم و ششم هجری در این مکان است. اسماعیلیان شیعی مذهب به رهبری حسن صباح در سراسر ایران قلعه های مستحکم و دست نیافتنی داشتند و هیچ گاه با حکومت وقت سازگار نبودند. شاه دژ یکی از این قلعه ها بود که قائم مقام  حسن صباح، احمد بن عطاش، در آن جا استقرار داشت. این قلعه در سال 500هجری به دست سلطان محمد سلجوقی، پسر ملکشاه ویران شد. کتاب حاضر ضمن دربرداشتن یادداشت های مختصری از فرقۀ اسماعیلیه در ایران و رهبر آنها، حسن صباح، و هم چنین احمد بن عطاش ـ نمایندۀ وی در اصفهان ـ به معرفی قلعۀ شاه دژ، پیشینه و کارکرد آن و هم چنین دیگر آثار تاریخی اطراف آن اختصاص دارد. تصاویر فراوانی از نماهای مختلف شاه دژ در پایان کتاب ضمیمه شده است.