مجموعه اشعار و مدایح و مراثی مذهبی میرزا یحیی مدرس اصفهانی است که در شرح مصایب و رنجها و مناقب و فضایل چهارده معصوم ارائه شده است. علاوه بر مراثی مجموعه‏ای از اشعار و قطعات حکمت‏آمیز و ذوقی و موعظه‏ای نیز در این دیوان آمده است. استفاده از کنایه، استعاره و تلفیق و تشبیه از دیگر مشخصات این دیوان است. توجه به اوزان مختلف و اقتباس از شاعران مختلف از دیگر ویژگی‏های سبک میرزا یحیی اصفهانی است.