این اثر یکی از مجلدات تفسیر مشهور تبیان نگاشته شیخ طوسی است که در آن قسمت‎هایی از سوره بقره مورد شرح و بحث قرار گرفته است. نگارنده رشته سخن را با تفسیر آیه 30 سوره بقره آغاز کرده و یک یک واژگان و عبارات کوتاه را از لحاظ دستوری و ادبی و معنا و پیامی که از آن‎ها مستفاد می‎شود با استناد به منابع لغوی مورد پژوهش قرار می‎دهد. در آیه 31 به ترتیب تا آیه 36 از مقام و منزلتی که خداوند به انسان عطا کرده سخن رفته است. اما در همین آیات به فساد و تباهی انسان‎ها در روی زمین و اعتراض فرشتگان به خلقت آدمیان اشارتهایی کرده است. مولف پس از تبیین ارتباط معنایی آیات این سوره با یکدیگر به ترتیب دیگر بخش‎های سوره را با سبک و سیاق یکسانی بررسی می‎کند. نویسنده از نکته‎های تربیتی، اخلاقی و هدایتی و توضیح مسایل و احکام اجتماعی غافل نبوده و تصویر کاملی از معارف و حقایق این سوره که در زندگی فردی و اجتماعی انسان کاربرد وسیعی دارد به دست داده است.