فتحعلی شاه قاجار، دومین شاه از دودمان قاجار که از سال ۱۱۷۶ به مدت ۳۶ سال و ۸ ماه بر ایران فرمانروایی کرد. نام اصلی فتحعلی شاه، «خان بابا خان جهانبانی» بود که در سال های اول حکومت خود به سرکوبی مخالفان مشغول شد. فتحعلی شاه پس از به قدرت رسیدن یا نزدیک شدن به علمای شیعه و مجتهدین تلاش زیادی کرد تا پایه های مشروعیت قدرت نوپای قاجار را در میان مجتهدینی که هنوز در آرزوی دوران صفوی بودند، محکم کند. در این کتاب پس از شرح دوران زندگی فتحعلی شاه قاجار، اوضاع اسیران در عهد او بررسی و نقش وی در اداره حکومت زمان خودش بیان می شود.