به پرتو فکر کردم.ین که چقدر از من آدم تر است.صاف و روشن و صادق همان جزییاتی که در زندگیمان بود به دکترش منتقل کرده بود.چیزی را در پوسته ی چیز دیگری پنهان نکرده بود.پرتو از دورویی من،از ریایی که در دوگانگی من بود در امان مانده بود.