کتاب مصوّر حاضر، دربردارندة دو داستان فارسی، از مجموعة «قصّه های صمد بهرنگی» است. در خلاصة داستان «یک هلو هزار هلو» آمده: اربابی در یک روستای دور، باغی پر از میوه داشت. زمین های فروخته شده به روستاییان، خشک و بی ثمر بود. در باغ ارباب، دو درخت هلو بود که یکی از آن دو بزرگ تر بود و میوه های درشت و پرآبی می داد. درخت کوچکتر، شکوفه می داد، امّا گل های خود را می ریخت و از تبدیل شدن آن ها به هلو جلوگیری می کرد. دلیل اش این بود که دو تن از جوانان ده به نام «پولاد» و «صاحب علی»، روزی هلوی رسیده ای را خورده بودند و هستة آن را در باغ ارباب کاشته بودند تا مردم هم ازثمرة آن استفاده کنند. آن هسته، همین درخت کوچکتر بود که ابتدا با احساسی خوشایند شروع به رشد کرد، امّا با مرگ صاحب علی با نیش مار، از اینکه میوه اش توسّط ارباب بدجنس و خانوادة او خورده شود، بیزار شده و دیگر ثمر نمی داد.