«کارا هارپر» دارد غرق می شود. نمی تواند نفس بکشد و سیاهی در آستانه دیدش شناور است، لکه های قرمزرنگ خشم در ذهنش می درخشند. شنوایی اش ازکارافتاده و با وجودی که دست وپا می زند و تقلا می کند اما گویی حرکاتش آهسته اند. درک شرایط مثل بینشی ناگهانی سراغش می آید. گیج و سرگردان و در حالی که سینه اش در طلب هوا درد می کند خود را به سمتی می کشد که باور دارد رو به بالاست و دستانش از آب بیرون می زند و... .