بخش نخست کتاب شامل سه فصل است. در فصل اول برهان وجودی و نقریرهای مختلف آن از "آنسلم" تا "دکارت" مورد بحث قرار می گیرد. از نظر کانت عمده دلیل اثبات وجود خداوند برهان وجودی است و اعتبار براهین جهان شناختی و غایت شناختی در نهایت مبتنی بر اعتبار برهان وجودی است. از این رو، در فصل اول تلاش شده تا با نگرشی تاریخی ـ تحلیلی به تفصیل درباره ی برهان وجودی و تبیین های مخالف فیلسوفان پس از آن ها نظیر "تومس" و "اسپینورا" بحث می شود. فصل دوم که در حقیقت مهم ترین فصل بخش نخست کتاب است بیان انتقادات کانت به برهان وجودی را عهده دار است. با توجه به آن که تقریر دکارتی برهان وجودی در قالب یک قیاس اقترانی قابل تبیین است، انتقادات کانت به برهان وجودی هر دو مقدمه ی برهان وجودی را شامل می شود. قسمت اول انتقادات کانت متوجه کبرای برهان وجودی است و قسمت دوم اعتقادات کانت متوجه صغرای این برهان است. در فصل سوم نیز ضمن تشریح برهان جهان شناختی و برهان غایت شناختی، انتقادات کانت به این دسته از براهین عقلی و پاسخ به انتقادات کانت مطرح می شود. بخش دوم کتاب نیز مشتمل بر سه فصل است. فصل اول به نقد و بررسی برهان وجودی آنسلم با تکیه بر مبانی صدرالمتالهین اختصاص داده شده است. در این فصل با استفاده از تمایز میان احکام ذهن و عین نشان داده می شود که برهان وجودی مبتنی بر مغالطه ای از نوع خلط مفهوم با مصداق است. هم چنین فصل دو بررسی انتقادات توماس به برهان وجودی آنسلم است فصل سوم بررسی انتقادات کانت به برهان وجودی را دربردارد. در این فصل مباحثی هم چون محمول حقیقی از دیدگاه کانت و صدرالمتعالهین، تقسیم احکام به تحلیلی و ترکیبی در فلسفه ی کانت و نسبت آن با تقسیم صدرایی قضایا به حمل های اولی ذاتی و حمل های شایع صناعی، ترکیبی بودن گزاره های وجودی در نزد کانت و صدرالمتالهین و تبیین ماهیت گزاره های وجودی از دیدگاه کانت و صدرالمتالهین مطرح می شود.