این کتاب تشکر ناچیز  من است از شهری که خیلی دوستش دارم.خوشحالم که صبح ها در اصفهان از خواب بیدار می شوم و اجازه دارم از او بنویسم.آدم های چهارباغ وقتی تمام شد داستان آدم های چهارباغ دیگری شروع شد که آن ها را هم می نویسم!یک روز به اصفهان گفتم «تو مرا دوست داری؟» خندید و من سرایدار اصفهان شدم!