نهج البلاغه، برگزیده ای از گفته ها و نوشته های ادبی امیرالمؤمنین (ع) است که سید رضی در اواخر قرن چهارم قمری آن ها را جمع آوری کرده است. این کتاب توسط گروهی از علما به دلیل محتوای غنی و همچنین بلاغتش، به «اخ القرآن»، «برادر قرآن» نام گذاری شده است. برخی از ادیبان عرب، فصاحت و بلاغت نهج البلاغه را ستوده اند. این کتاب در سه قسمت «خطبه ها»، «نامه ها»، و «کلمات قصار» دسته بندی شده است. امام در بسیاری از خطبه ها، مردم را به انجام دستورات الهی و ترک محرمات دعوت کرده و در بخشی از نامه ها که خطاب به فرمانداران است، آن ها را به رعایت حق مردم سفارش کرده است. این کتاب مشتمل بر شرح برگزیده ای از نامه ها، خطبه ها، پیمان ها و سفارش های حضرت علی بن ابی طالب (ع) در نهج البلاغه است.