بسیاری از رفتارهای ما بدون نیاز به آگاهی و صرفاً با مفهوم واکنش پذیری توضیح داده می شوند. نتیجه? فکر ناخودآگاه و احساس درونی انسان ها گهگاه در برخی افراد و در شرایط روحی ویژه به صورت ندایی در سر شنیده می شود. این صداها که در دنیای قدیم معمول تر بوده اند، خدایان باستان بودند و قدیمی ترین تمدن های بشری تحت هدایت آن ها برپا شدند. زبان با استعاره رشد می کند و نه تنها وسیله? مکالمه که وسیله? درک جهان و به وجودآوردن کیفیت هایی است که بدون آن وجود نمی داشتند. آگاهی دنیایی است استعاری که ما با استعاره رفتار در جهان فیزیکی آن را در حدود سه هزار سال پیش به وجود آورده ایم. پیش از ظهور آگاهی، صداها که آغازگر اعمال بودند، مرجعیتی بی چون وچرا داشتند ولی پس از آن و قطع شدن صدای خدایان، جست وجوی مرجعیت به مسئله ای مبرم بدل شد که در فالگیری، طالع بینی، غیبگویی، علم و غیره تجلی یافته است.