مجموعه ی حاضر، دربرگیرنده ی بخشی از سفرنامه ی "آدام اولئاریوس" ـ مشاور و منشی هیات اعزامی آلمان به ایران در عهد صفوی ـ در خصوص سفر به ایران است. اقامت وی در ایران حدود یک سال و نیم به طول انجامید و او در این مدت آن چه را که دیده و شنیده بود به رشته ی تحریر درآورد. او اوضاع اجتماعی، آداب و رسوم، و سنت های ایرانی در آن دوران را دقیقا بررسی کرده و شرح داده است. مثلا و اسم تدفین مردگان، یا پرورش کرم ابریشم را با دقت توضیح می دهد. بیان او در شرح ساختمان های معروف و حتی خانه های افراد معمولی با موشکافی همراه است. توصیف وی از بعقه ی شیخ  صفی الدین اردبیلی بسیار جامع است. وی، خوی و صفات پسندیده ی ایرانی را با شهامت می ستاید و از آن چه که به نظرش زشت جلوه می کند، به شدت انتقاد می کند. "آدام اولئاریوس"، نکات مربوط به دانش های آن زمان را از آثار سفرنامه نویسان پیش از خود ـ که درباره ی همان مناطق و سرزمین ها نوشته بوده اند  ـ استنساخ و در گزارش سفر خویش وارد کرده است و آن ها را با مشاهدات و تجارب شخصی اش مقایسه و ارزیابی کرده، بنابراین برخی را پذیرفته و برخی را مردود شناخته است. گفتنی است او در خصوص تشکیلات اداری نیز مطالبی آورده اما جامع نیست.