وقتی مرتکب اشتباهی می شویم و در لحظه آن را درست نمی کنیم، خود را مقصر می دانیم. هنگام تخطی از قاعده های اجتماعی-اخلاقی که بر آسایش یا حقوق دیگران تاثیر می گذارد، احساس تقصیر میکنیم.
به خاطر آسیب رساندن به شخصی، بدون این که لزوما در اتفاقی که روی داده تقصیر داشته باشیم، وقتی به خاطر نگفتن حقیقت به شخصی ضرر برسد، اگر دیگران مسئولیت شان را نپذیرند و تقصیر چیزی را به گردن ما بیندازند، هنگامی که اشتباهی صورت گرفته و مقصر پیدا شود، زمانی که از ما تقاضای کمک می کنند و روی برمی گردانیم، اگر به چیزی که متعهد به انجام آن شده ایم، عمل نکنیم و شخصی اذیت شود و...خود را مقصر می دانیم.