کتاب پیش رو به بررسی جایگاه خیال در آثار محمود فرشچیان می‌پردازد. نقاشی که شهرت بین المللی دارد و نقش به سزایی در شناساندن هنر ایران به دنیا داشته است. به گفته امیر رضایی نبرد نویسنده کتاب، فرشچیان با بهره‌گیری از عنصر خیال به منزله جوهره هنرها و با بیانی خلاقانه توانسته جایگاه ویژه‌ای برای خود در میان نگارگران، نقاشان ایران و هنرشناسان کسب کند. او با بررسی مبانی اصیل و سنتی هنر نگارگری، ترکیب نقش‌مایه‌های غربی و ایرانی و ابداع شیوه‌های جدید توانست مبدع سبک و مکتبی ویژه باشد. هنرمند با مطالعه مکاتب گذشته و بررسی اساتیدی چون کمال‌الدین بهزاد، آقا میرک و... و پس از حسین بهزاد که آغازگر مجدد مسیر نگارگری بود، توانست در این میراث ایرانی روحی تازه بدمد و آن را از سیطره چشم‌بادامی‌ها و دربار هلاکوخان برهاند.
همانطور که پاکباز نیز می‌گوید اکثر آثار نگارگری دوره معاصر غالبا ظرافت و مهارت قلم مینیاتور ساز را نشان می‌دهند و از خلاقیت و ابداع خالی هستند. اما در آثار متاخر فرشچیان هنرمند می‌تواند به اندیشه و خیال خویش میدان دهد و موفق شود اثری نو پدید آورد.
بخش اول کتاب به تعریف خیال و جایگاه آن در قرآن و نزد حکیمان و فیلسوفان ایرانی و غربی می‌پردازد. بخش دوم نیز به معرفی آثار محمود فرشچیان و بررسی جایگاه خیال در مجموعه آثار وی می‌پردازد.