پس از سالها تحقیق در مسایل زنان این مملکت دریافته ام که اگرچه همه ضرب المثلها به زبان آورده نمی شوند ولی بن مایه افکارمان را رنگ می زنند و می سازند و هدایتگر رفتار عامه مردمان هستند.
به هر حال از تمامی زنان وطنم از اقدام به چنین کاری پوزش می طلبم اما چون نیت آینه سازی مومنه ای در دل بوده است، تا با نشان دادن زن ستیزی قدمی در اصلاح آن بردارم و حتی در راه اصلاح رفتار زنان خودمان فکری کرده باشم، بر من خواهند بخشود. خوار و خفیف سازی گروه هایی از زنان را خود ما زنان نیز بر عهده داریم: در موقعیت عروس و مادرشوهر، عناد با زنان طایفه همسر، زیردستان اجتماعی و فرهنگی مان، قربانیان مناسبات اقتصادی- اجتماعی و... و هر کسی که در بخش های مختلف این کتاب می توان با اندکی تعمق دریافت که چگونه با یک مثل او را شخصیت او را سرکوب کرده و می کشیم.