بعد از تسلط اعراب و گسترش اسلام در نواحی مختلف ایران، حکام جدید همچنان اداره ی نواحی خلافت شرقی اسلامی را به روال پادشاهان ساسانی و امپراتوران رومی، به حکام نیمه مستقل دست نشانده ی خود می سپردند. طغا تیموریان در استرآباد، آل جلایر در بغداد و سربه داران در خراسان، از امرای محلی بودند که در دوران بعد از اسلام و بعد از مغول شهرت یافتند.مجلد جیبی پیش رو به وصف اوضاع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران در دوران امرای محلی پرداخته و سپس دو شاعر ایرانی این دوران(حافظ و خواجوی کرمانی) را معرفی نموده و مختصری از زندگی نامه و آثار ایشان را شرح می دهد.