قریب به یقین، می توان گفت که اهالی علویجه، شاخه ای از ایل کیان، طایفه های بزرگ از نژاد لر به نام بهوندی هستند. این طایفه در مناطق وسیعی مانند رامهرمز، باغ ملک، ایذه، شوشتر، اردل، اصفهان، شهرکرد، کهکیلویه و بویراحمد، هفت گل، لالی و مسجدسلیمان پراکنده بودند. آنان به صورت گروهی برای چرای دام های خود به ییلاق و قشلاق کوچ می کردند؛ اما به خاطر رشد جمعیت و افزوده شدن خانواده ها، کم کم گروه هایی از این خانواده بزرگ جدا و به چندین ایل جداگانه مانند بختیاری کیان، بویراحمدی، هفت لنگ و چهار لنگ و غیره منشعب شدند. شاخه ای از ایل بهوندیِ بزرگ همه ساله در فصل بهار و تابستان، به منطقه ای که اکنون آن را مهر دشت می نامیم، می آمدند و در فصل زمستان به مناطق گرمسیری باز می گشتند.