هر وصیت نامه معمولا کلام آخر یک انسان است اما قصد من مرور سرگذشت یک انسان نیست بلکه میخواهم به بازنگری خط سیر یک قرن بپردازم جهان در قرن اخیر بیش از 5000 سال تاریخ گذشته اش شاهد تغییرات و ماجراها بوده است چگونه میتوان از کسی که ناظر بسیاری از این تحولات بوده انتظار داشت در همان موضع اولیه خود بماند و شاهد بی احساس و بی طرف ماجرا باشد؟فلسفه چیزی نیست جز پیکار برای پیدا کردن به خواب رفتگان و برای باور این هدف باید خود را از مشی فکری فلاسفه حرفه ای دور نگه داشت در 20 سالگی راه کمونیسم را برگزیدم و 36 سال طول کشید تا خود را از سلطه آن فلسفه رهاندم اما اکنون از این که سال ها در این راه صادقانه قدم و قلم زدم خود را مغیون احساس نمیکنم چرا که در هر حال همواره کوشیدم بعد روحانی و غیر مادی انسان را به این جمع ماتریالیست بقبولانم من میل دارم که این کتاب رساله ای را حاوی 50 سال پژوهش صبورانه تلقی شود که خواننده را به مطالعه کتب آسمانی ترغیب کند زیرا انسان هیچگاه به پایگاه واقعی خود نمی رسد مگر آنکه بر بعد الهی و متعالی خویش آگاهی یابد