وقف یکی از نهادهای اقتصادی است که با اهداف خیرخواهانه از آغاز زندگی مدنی بشر با او همراه بوده است. نوع دوستان در جوامع مختلف و در زمان­های متفاوت منافع اموال خود را به صورت وقف در اختیار همگان قرار می­دادند و این امر سبب می­شد تا در تمامی ازمنه از واقفان به نیکی یاد مگردد لذا در فرهنگ اسلامی از آن به صدقه جاریه می­شود. امروزه مهم­ترین مسائل وقف اختلاف در اموال وقفی و همینطور مسائل حقوقی مربوط به آن در ملل مختلف می­باشد که ضرورت بازنگری در مسائل فقهی- اقتصادی مربوط به آن بر کسی پوشیده نمی­باشد به نحوی که در بعضی از حالات ناکارآمدی اقتصادی اموال وقفی و حتی غیر مفید بودن کاربری آن-به دلیل تغییر فرهنگ و آداب مردم در بستر زمان- از مهم­ترین دغدغه­های اموال وقفی در ایران می­باشد. مضافا تعریف فقهی وقف به «تحبیس العین» که موضوع آن را منحصر در اعیان نموده موجب می­شود تا وقف سرمایه از مسائل مهمی گردد که می­بایست در مجالس آکادمیک و نشست­ها و سمینارهای فقهی- اقتصادی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و راهکارهای مربوط به آن جستجو گردد. امروزه در ملل دیگر قوانین و مقررات زیادی برای ترغیب خیرین به امر وقف و تسهیل این امر مقرر شده و برای اجرای آن سیاست­ فراوانی ارائه می­گردد. وضع مالیات سنگین بر ارث و عفو مالیات بر موقوفات از جمله این سیاست­هاست. به نحوی که افراد به راحتی می­توانند انواع سرمایه­های خود (اعم از پول، اوراق بهادار، دارایی، مستغلات و غیر آن) را وقف کنند و چه بسا موسسات آموزشی، دینی-فرهنگی، نهادهای خیریه و انواع دیگر از موسسات که به فراخور نیازهای جامعه قابلیت انعطاف داشته و کاربردی آنها قابل تغییر باشد تأسیس می­گردد.