اهمیت استراتژیک منابع انسانی، از تغییرات درخور توجه حادث در نظام های تولید کالا و خدمات ناشی شده است. در جوامع فراصنعتی ارتباط میان افراد و بهره وری تغییر یافته است. در این نظام ها، دیگر بهره وری به معنای ساخت کالا نبوده و نیروی انسانی صرفا از نظر عملیاتی منبعی مهم به شمار نمی آید، بلکه به عنوان تولیدکنندة اساسی، مسئولیت تولید هشیارانه، پیچیده و خدمات دانش بر را به عهده دارد. مقصود از مدیریت منابع انسانی، سیاست ها و اقدمات مورد نیاز برای اجرای بخشی از وظیفة مدیریت است که با جنبه هایی از فعالیت کارکنان بستگی دارد؛ به ویژه کارمندیابی، آموزش کارکنان، ارزیابی عملکرد، پاداش، و ایجاد محیطی سالم برای کارکنان شرکت. در کتاب حاضر، با نگرشی استراتژیک، سطح استراتژیک منابع انسانی مورد توجه قرار گرفته و با تاکید بر اهمیت هماهنگی، الگوهای هماهنگی استراتژی های منابع انسانی مطرح شده و سپس، بر اساس الگوی نقاط مرجع استراتژیک، استراتژی منابع انسانی و زیرسیستم های آن مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.