نکتۀ  اساسی در مدیریت و رهبری عصر حاضر این است که مدیران، دانش، توانایی، مهارت و تسلط خود و کارکنان سازمان را افزایش دهند؛ چرا که سازمان هایی موفق هستند که تمام کارکنان آن ها به طور پیوسته و مداوم در صدد ارتقای توانایی خود باشند. توسعۀ  اطلاعات، فناوری، اطلاعات دانش، بهبود وکیفیت کار، نوآوری، و پای بندی به ارزش ها و اصول اخلاقی از راه های افزایش توانایی است. با مطرح شدن رشد و توسعۀ  کارکنان، نیاز به یادگیری نیز مطرح گردید. گرچه یادگیری همیشه در سازمان ها انجام گرفته است. لیکن سرعت یادگیری در سازمان ها بسیار کندتر از سرعت تغییرات محیطی بوده و سازمان هایی توانسته اند به حیات خود ادامه دهند که به موقع، تحولات محیط پیرامونی را تشخیص و واکنش مناسب از خود نشان داده اند. سازمان های آموزشی و به ویژه دانشگاه ها نیز از این امر مستثنی نیستند. آینده از آن دانشگاه هایی خواهد بود که بر توسعه و آموزش کارکنان سرمایه گذاری نمایند و یادگیری و یاددهی را در سازمان های خود نهادینه سازند. در کتاب حاضر ابتدا ساختار دانشگاه ها، رسالت آن ها، چالش های فراروی آموزش عالی در هزارۀ  سوم و شیوه های رهبری در آموزش عالی بررسی و سپس با اتکا به نظریۀ  سازمان یاددهنده، الگوهای جدید رهبری در آموزش عالی و دانشگاه یاددهنده معرفی می شود.