محمدحسن معیری، متخلص به «رهی» در روز دهم اردیبهشت ماه سال 1288 خورشیدی، در تهران متولد شد. او از کودکی با هنر آشنا شد و در نوجوانی علاقة وافری به شعر، موسیقی، نقاشی و ادبیات پیدا کرد. در نوجوانی رباعی خود را سرود و مورد توجه ادبیان زمان قرار گرفت. او فعالیت های ادبی بسیاری در طول عمر خود انجام داد. او مجرد بود و به دلیل بیماری سرطان جان خود را از دست داد. مجموعة اشعار او به نام های سایة عمر و آزاده چندین بار به چاپ رسید و علاوه بر آن مجموعة مقاله های ادبی او به نام «گل های جاوید» در سال 1363 به چاپ رسید. مجموعة حاضر، حاوی گزیدة اشعار رهی معیری است که در مضمون های متعدد سروده شده است. برخی از عنوان های این سروده ها عبارت اند از: در بزرگداشت پیامبر (ص)؛ کاروانی از گل؛ سایة گیسو؛ نشانة پیری؛ بهار شادی؛ محنت سرای خاک؛ حدیث جوانی؛ اشک حسرت؛ جلوة خدا؛ ایران پرست باش؛ تمنای عاشق؛ و در بستر بیماری.