در کتاب حاضر، مجموعه ای از تأملات نظری و نظرآوریهای نویسنده در زمینه مسائل نقد ادبی و جایگاه آن آمده است. مؤلف بیان می دارد که واقعیت، تنها آغازگاه حرکت نویسنده است؛ سکوی پروازی برای آفریدن اثر. اثر، خود واقعیتی است نه از جنس جهان، که از جنس زبان؛ پیچیده و بغرنج. نویسنده کسی است که جهان خارج از زبان را وارد شبکه زبان می کند. دیگران، زبان را این جهانی می سازند تا درباره جهان حرف بزنند. جهان خاموش است و آنان سخن می گویند. نویسنده اما جهان را وارد زبان می کند تا آن را این زبانی سازد. پس سکوت می کند تا جهان به سخن درآید.