اعتنایی به او نکردم و به طف پشت ساختمان از طرف تالار درخت های مو و بوته های اطلسی بنفش و صورتی، دویدم...نفسی عمیق کشیدم تا آرامش را به دست بیاورم. چارقد را از سر باز کردم و به آسمان پرتاب کردن و زیرلب ادایش را در آوردم. مجبوری، اطرافت پر از نامحرم است. همه نمی توانند به خاطر تو چشم هایشان را ببندند.
خب به جهنم به من چه مربوط ... .