صبر در لغت، به معنای حبس و منع است و جزع می باشد. گفته می شود: صبر صبرا؛ به این معنا که فرد شلاق می خورد اما جزع و ناله نمی کند؛ و صَبَرَ: منتظر ماند؛ و صَبّرَ نفسه، یعنی: خود را کنترل نمود. صبرت صبرا، یعنی: مانع شکایت و شکوه نفسش شد. به روزه هم صبر می گویند؛ زیرا انسان در مدت روزه، خورد و نوش را کنار نهاده و با همسرش هم بستری نمی کند.