شعری هستم که جایی را نمی بیندمثل آیه های کتاب مقدس در بیزانساز جسمم نان ساخته انداز خونم شرابو از باقی مانده روحم، تن*دستم را گرفته ام به واژه هانرده هایی که نمی گذارندسقوط کنم