یافته های کتاب حاضر نشان می دهد که مدیریت نظامی امام خمینی در جنگ عراق علیه ایران دارای دو بعد کاریزماتیک و نظام مند بوده است. بعد کاریزماتیک این مدیریت معطوف به تأثیر جنبه های شخصیتی و حب درونی جامعه نسبت به امام و بعد نظام مند مربوط به جنبه های مدیریت مستقیم و حرف های ایشان در پیشبرد امور جنگ بوده است. مدیریت کاریزماتیک و نظام مند امام در جنگ به لحاظ زمانی روند معکوسی داشته اند. مدیریت کاریزماتیک ایشان بیشتر در سال های اول تا اواسط جنگ و مدیریت نظام مند وی در نیمه دوم جنگ پررنگ تر بوده است.