در بخشی از کتاب می خوانیم:«دنیای همینگوی دنیایی است که در آن چیزها رشد نمی کنند و به بار نمی نشینند، بلکه منفجر می شوند، می شکنند، از هم می پاشند، یا ذره ذره خرد می شوند. شخصیت های همینگوی به مفهوم عادی به «بزرگسالی» نمی رسند. دنیای او دنیایی بس تنگ است و تصویر و تصور همینگوی را خشونت آکنده است.»